Het Begijnhof bevindt zich achter de Kalverstraat en is een oase van rust in het bruisende hart van de binnenstad. Rond het jaar 1150 besloot een groep vrome vrouwen een religieuze gemeenschap op te richten, met als voornaamste doel het verzorgen van zieken en het geven van onderwijs. Hoewel de naam toen nog niet gebruikt werd, waren deze vrouwen de eerste ‘Begijnen’. De vrouwen waren geen nonnen en leefden ook niet hun hele leven lang in afzondering. Ze hoefden ook geen levenslange geloften af te leggen. Voorwaarde was wel dat ze ongehuwd waren, maar als ze wilden konden ze op elk gewenst moment het Begijnhof verlaten en trouwen. Het hofje bestaat uit kleine huizen en een kerk, rondom een binnenplaats die 's avonds werd afgesloten. De huizen worden nog steeds bewoond door alleenstaande vrouwen zonder kinderen, maar dit zijn geen Begijnen.

De kleine kerk heette vroeger de Begijnhofkapel en de Begijnen waren katholiek. In 1578 werd het openlijk uitoefenen van het katholieke geloof verbonden (de Alteratie) en het protestantse gemeentebestuur gaf het kerkje aan de Engelsen, een bondgenoot in de strijd tegen de katholieke Spanjaarden. Sindsdien heet het in de volksmond 'de Engelse kerk'.

Begijn Cornelia Arens weigerde in de Protestantse kapel begraven te worden na haar dood: ze zou nog liever in de goot liggen. En dat gebeurde, nog steeds is haar grafsteen te zien naast het bleekveld (grasveld).

In Amsterdam werden na verloop van tijd de middeleeuwse huizen vervangen voor huizen van steen. Van het huis op nummer 34 is de houten voorgevel bewaard gebleven. Het huis dateert uit de tweede helft van de 15e eeuw en werd in 1957 gereconstrueerd met gebruik van de originele materialen. Er zijn nog maar twee houten huizen over in Amsterdam; je vindt het andere houten huis op de Zeedijk.

Het Begijnhof is een stop op onze wandelroute door de oude stad (2 uur) en op de speurtocht voor volwassenen (3 uur), waarmee je al wandelend op (interactieve) wijze op eigen gelegenheid de geheimen van de oude stad ontdekt.

In 1903 werd het pand op nummer 48 van de Warmoesstraat door de politie in gebruik genomen en later werden drie naastgelegen panden toegevoegd. Door de panden met elkaar te verbinden kreeg het bureau een karakteristiek interieur met smalle gangen en steile trappetjes. Een agent hier moest van alle markten thuis zijn; hij kreeg te maken met zakkenrollers, autokrakers, vandalen, inbrekers, drugshandelaren, liquidaties, mishandeling, straatroof, vrouwenhandel, corruptie en illegaal gokken.

Appie Baantjer heeft hier 28 jaar gewerkt en aan de hand van zijn ervaringen zijn misdaadromans geschreven en veel van zijn romans zijn vertaald in het Engels en Duits. Van de 70 titels met inspecteur De Cock als hoofdpersoon werden meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht. Vanaf 1995 werd een televisieserie gemaakt, gebaseerd op de verhalen van Appie Baantjer, met Piet Römer en Victor Reinier in de hoofdrollen. Het politiebureau was tot eind 2000 in dit gebouw gevestigd, maar het is helaas niet mogelijk om een kijkje te nemen in dit woonhuis.

Het Koninklijk Paleis ligt aan het oudste plein van Amsterdam: De Dam. De naam Amsterdam is afgeleid van de dam in de rivier de Amstel. Het plein dat rond de dam werd gebouwd was en is nog steeds het historische hart van de stad. Oorspronkelijk heette het plein Plaetse, maar na de 16e eeuw werd het plein zelf ook ‘de Dam’ genoemd. Het plein was vroeger veel kleiner dan nu. Het kleine stadhuis dat zich aan het plein bevond werd al snel te klein en werd zodoende vervangen door het grote classicistische gebouw, nu bekend als het Koninklijk Paleis. Het is gebouwd door bouwmeester Jacob van Campen, die in 1648 de opdracht kreeg om een imposant stadhuis te bouwen, passend bij de belangrijkste handelsstad van de wereld. Het paleis is gebouwd op maar liefst 13.659 palen.

Dit houten huis aan de Zeedijk 1 is gebouwd in 1550 en is een van de twee laatste originele houten huizen in Amsterdam. In de 17e eeuw verbrasten veel zeelieden al hun geld, zodat zij aan het einde van hun verlof hun rekeningen niet meer konden betalen. Er wordt gezegd dat de eigenaar van In 't Aepjen, toen nog een herberg, vroeg een van zijn klanten om een aapje voor hem mee te nemen uit de tropen, om zijn schuld te vereffenen. Andere zeelieden brachten ook aapjes mee, tot de herberg vol aapjes zat... en vlooien. De uitdrukking 'in de aap gelogeerd' komt hier vandaan: dan heb je je in de nesten gewerkt. Tegenwoordig bevindt zich hier een café, dat nog steeds 'In 't Aepjen' heet.

De naam Warmoes komt uit de vroege Middeleeuwen en was een woord voor een groentesoort. Vroeger was hier namelijk een groentemarkt. De Warmoesstraat was ooit een zeer voorname straat met deftige zaken. In de 18e eeuw werd de straat het centrum van de koffie– en theehandel. Tegenwoordig vind je er een grote diversiteit aan zaken. De Amsterdamse gayscene is hier vertegenwoordigd met gespecialiseerde winkels en cafés herkenbaar aan de regenboogvlaggen en de blauw/zwart gestreepte vlaggen.

De Warmoesstraat is ook bekend vanwege Bureau Warmoesstraat, het politiebureau waar Appie Baantjer werkte en waarover hij zoveel boeken heeft geschreven. De gelijknamige televisieserie met maar liefst 12 seizoenen was ontzettend populair. De buurt beter leren kennen? Groepen kunnen een wandeling maken met een oud-rechercheur van Bureau Warmoesstraat.

Op de Warmoesstraat vind je de Bakkerswinkel, de gezellige lunchroom van echtpaar Michel en Simone, waar je kunt genieten van een heerlijke lunch, high tea of koffie met gebak. Fijnproevers moeten een keer dineren bij restaurant De Compagnon in de Guldehandsteeg, waar Chef Bert van Buschbach en zijn Sara (sommelier) je versteld zullen doen staan hoe verfijnd de Bourgondische keuken kan zijn.

Deze prachtige Rooms-Katholieke kerk ligt tegenover het Centraal Station aan de Prins Hendrikkade. Het imposante gebouw loopt helemaal door tot aan het water van de Oudezijds Kolk. De kerk is gebouwd in de periode 1884-1887 naar een ontwerp van architect Adrianus Bleijs (1842-1912). De Sint Nicolaaskerk is de tweede kerk met deze naam in de stad. De eerste, de huidige Oude Kerk, is tijdens de Alteratie in 1578 verwoest. Het beeld van Sint Nicolaas prijkt op de gevel van de kerk. Sint Nicolaas is de beschermheilige van zeelieden en prostituees. De kerk staat dan ook, heel toepasselijk, precies tussen het IJ en de Wallen.

Na een periode van verwaarlozing werd in 1999 een kostbare restauratie van in- en exterieur voltooid. Nu is het een actieve gemeente met een liturgie die voornamelijk gericht is op contemplatie en soberheid. Naast de Katholieke missen in het Nederlands en het Spaans, is er iedere zaterdag een Anglicaanse, gezongen vesper uitgevoerd door een van de koren die de kerk rijk is. Ook het schitterend opgeknapte 19e eeuwse Sauer-orgel komt regelmatig aan bod in speciale orgelconcerten, waar organisten uit de hele wereld komen concerteren.

Aan de Oude Hoogstraat 24 bevindt zich de toegangspoort tot het Oost-Indisch Huis: een indrukwekkend stuk nalatenschap uit de VOC tijd. De Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) is opgericht in 1602 en was eigenlijk de eerste naamloze vennootschap met aandeelhouders. Deze vroege ‘NV’ richtte zich zowel op de handel tussen Europa en Azië als op de inter-Aziatische handel. De VOC was gehuisvest in het Oost-Indisch Huis tot de opheffing in 1798. Tegenwoordig is het gebouw in het bezit van de Universiteit van Amsterdam. Een kijkje in de originele raadszaal is zeer de moeite waard.

De Oudezijds Voorburgwal is gegraven tussen 1342 en 1380 en is de oudste gracht van Amsterdam. Het rustige gedeelte links van de Damstraat werd vroeger de Fluwelen Burgwal genoemd. Deze naam had hij te danken aan de voorname families die er woonden. Deze mensen hulden zich gewoonlijk in fluwelen kleding. Bijna alle huizen aan dit deel van de gracht zijn in hun oorspronkelijke staat hersteld. Een prachtig voorbeeld is het ‘Huis aan de drie grachten’, aan het einde van de Oudezijds Voorburgwal. Een gevelsteen op het huis draagt de naam Fluwelen Burgwal. Het ‘Huis aan de drie grachten’ heeft drie prachtige trapgevels (één aan iedere gracht). In de loop der tijd werden veel verschillende gevels ontwikkeld, zoals halsgevels en klokgevels. Wandel een stukje langs de gracht en bewonder de prachtige gevels.

De Kloveniersburgwal was tot het einde van de 16e eeuw de buitenste stadsgracht van oud Amsterdam. De gracht dient zijn naam aan de geweren (klovers) waarmee een deel van de schutterij (kloveniers) er schietoefeningen deed. Op de hoek van de Kloveniersburgwal en de Amstel stond een herberg waar de kloveniers na het oefenen aten en dronken. In de herberg hingen grote portretten van de kloveniers. Het meest beroemde groepsportret van een schutterscompagnie is Rembrandts ‘De Nachtwacht’. De herberg wordt nog steeds gebruikt en is nu hotel NH Collection Amsterdam Doelen.

Het opvallende gebouw aan Kloveniersburgwal 29 is het Trippenhuis. Gebouwd in 1662, was dit het huis van de familie Trip. Deze familie was rijk geworden door handel in oorlogsmateriaal, waaronder artillerie, munitie en zelfs complete oorlogsschepen. De schoorstenen van het huis hebben de vorm van kanonnen. Het Trippenhuis is met ruim 22 meter een van de breedste woonhuizen van Amsterdam. Tegenwoordig is de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen hier gevestigd.

Tegenover het Trippenhuis, op Kloveniersburgwal 26, staat een zeer smal huisje. De breedte is aan de voorzijde slechts 2.44 meter (aan de achterzijde ongeveer 5 meter). Het verhaal gaat dat de voorgevel even breed is als de voordeur van het Trippenhuis. Een bediende van de familie Trip zou tijdens de bouw van het Trippenhuis hebben gezegd: "Ik zou graag een huis hebben zo breed als de voordeur van het Trippenhuis." Met de restanten van het bouwmateriaal zou dit huisje voor hem gebouwd zijn. Dit mooie verhaal is echter niet waar, want toen het huisje gebouwd werd in 1696, was Hendrick Trip al overleden.

Het middelpunt van de Nieuwmarkt is het imposante waaggebouw. Gebouwd in 1488 als de Sint Antoniespoort: een belangrijke stadspoort die ook diende ook als verdedigingsbolwerk. Door een stadsuitbreiding in de late 16e eeuw lag het gebouw niet meer aan de rand van de stad en verloor het zijn functie als stadspoort. In 1614 werd het deel van de Kloveniersburgwal rond de poort gedempt, om een nieuw marktplein (vandaar de naam Nieuwmarkt) aan te leggen. Een deel van de poort verdween hiermee onder de grond. Men kan er echter nog steeds met de boot onderdoor varen. Op het plein werden ook lijfstraffen en executies voltrokken. Tegenwoordig is er elke zaterdag een markt met biologische producten.

Toen de stadspoort geen stadspoort meer was, werd hij omgebouwd tot waaggebouw: boven de deuren werden overkappingen gemaakt waaronder weegschalen werden geplaatst. Hierop werden niet alleen goederen voor dagelijks gebruik gewogen, maar ook ankers en artillerie van de nabijgelegen scheepswerven.

Op de bovenste verdieping van het waaggebouw huisvesten zich enkele gilden. Tot 1869 gebruikte het chirurgijnsgilde de bovenste verdieping, het Theatrum Anatomicum, als collegezaal. Hier werden ’s winters lijken van misdadigers ontleed tijdens anatomielessen. In 1632 schilderde Rembrandt hier ‘De anatomische les van dr. Nicolaes Tulp’. Tegenwoordig is Restaurant-Café In de Waag gevestigd in dit historische pand op de Nieuwmarkt. Met het mooie terras en historische interieur een perfecte plek voor een drankje, lunch of diner.